สมัยนี้มีแต่คนถ่ายรูปเป็น และมีกล้องโปรกันหมดแล้วช่างกล้องจะเอาไรกิน

แล้วช่างกล้องจะเอาไรกิน

แนะนำให้ไปทำอย่างอื่นครับ จะได้ไม่ต้องเครียด ไปทำอะไรที่คุณทำได้คนเดียวในโลก รับรองมีอะไรให้กินเยอะ ฟันธง

ตามความเห็น แรก

ก็หางานหลักทำสิครับ แล้วก็เอางานถ่ายรูปเป็นงานรอง ผมก็ทำแบบนี้อยู่ และอุปกรณ์ถ่ายรูป ผมก็ลงทุนไปแล้วไม่จำเป็นต้องไปตามคนอื่นเค้า แค่นี้เราก็อยู่ได้แล้วครับ

คนมีรถยนต์ขับเต็มบ้านเต็มเมือง อาชีพสองแถวยังอยู่ได้ ผมว่าอาชีพตากล้องก็ไม่ต่างกันครับ อาจจะต่างกันบ้างตรงไม่มีเกณฑ์การตั้งราคาที่เป็นมาตรฐาน แต่ใช้ความสามารถและฝีมือในการกำหนดราคาค่าตัวของตัวเองแค่นั้นครับ

โธ่ ขนาด คนผลิตกล้อง เขาผลิตทั้งกล้องและเลนส์ #8203 ราคาตั้งแต่ถูกไปจนถึงแพงมหาโหด ไหนจะอุปกรณ์สนับสนุน ต่างๆอีกอะ เขายังไม่คิดจะหยุดผลิตเลย แสดงว่า งานถ่ายภาพ ไม่มีวันตาย เพียงแค่ จะเอาวัตถุดิบคือภาพ ไปทำอะไร

คนที่เป็นตากล้องจริงๆ และมีใจรักในการถ่ายภาพเท่านั้นที่จะอยู่ได้ .เพราะเขาไม่ได้คิดแบบที่คุณดิดหรอกครับ .ทุกคนมีสิทธิที่จะเป็นช่างภาพ .แต่โอกาสและจังหวะของแต่ละคนไม่เหมือนกันหรอกครับ บางคนคิดว่าเป็นช่างภาพกันได้ง่ายๆ .มีตังซื้อกล้องโปรๆกับอุปกรณ์แล้วก็เป็นได้ มันไม่ง่ายอย่างที่คิดหรอกครับ เวลาคุณรับงานจะมีอุปสรรคและปัญหาตามมาอีกมากมาย จนในที่สุดก็จะถอดใจไปง่ายๆ ก็มีมากนะครับ .คนที่จะเป็นช่างภาพได้จริงๆจะต้องมีความอดทนสูง และจะต้องใช้เวลาในการสร้างชื่อเสียงและความน่าเชื่อถืออีกนานพอสมควรครับ

ถ้ามีฝีมือจะไปกลัวอะไร ที่กลัวๆกันน่ะฝีมือไม่ถึง

ผมก้องานเยอะนะ .ไม่เห็นงานมันจะน้อยเลยงานถ่ายรูปเยอะมากเพือนในกลุ่มถ่ายรูปก้อได้งานทุกคนเต็มเดือนละ15-20วัน .ทางลูกไม่มีใครซื้อกล้องเลน3-4แสนทุกคน แน่นอนใจเย็นๆๆๆก้อได้งานครับสู้ๆๆๆๆ

ขายกล้อง
ไปซื้อข้าวกิน

อิ่มท้องแล้วค่อยว่ากันใหม่

ทำงานหลัก +งานถ่ายรูปเป็นงานรอง ทำอยู่

อันนี้สายใครสายมันครับและระดับงานก็ไม่เหมือนกันแล้วคนถ่ายรูปสวยก็มีงานในระดับของเขาราคาก็ขึ้นอยู่กะตกลงราคากัน คนที่รับงานจริงๆเขาก็อยู่ได้นะ แต่บางคนก็ทำงานประจำ และ รับถ่ายภาพเสริมก็โอนะครับ

อย่าไปกังวลครับ งานดี มีฝีมือ รู้จักใส่ใจคำว่า การสร้างฐานลูกค้า เด็กใหม่เริ่มต้นในการถ่ายภาพเข้าย่อมต้องมาในราคาต่ำซึ่งอาจทำให้เราท้อได้
แต่งานมันคนละเกรด
ประสบการณ์คนละเรื่อง
มุมกล้องคนแบบ
ความชำนาญในเรื่องพิธีการมากน้อยต่างกัน
ฐานลูกค้ามีมากน้อย ต่างกัน
การทำตลาดต่างกัน
มุมมองเรื่องเงินค่าตัวในการรับงานต่างกัน มือใหม่รับ 3 4 5k มือโปร 8 9 10 15 20 30k

อย่าไปกังวลเรื่องการรับงานของมือใหม่เลยครับเพราะน้องๆรุ่นใหม่ ก็ต้องการเติบโต ต้องการการพัฒนา เขาก็ต้องการงานเพื่อความอยู่รอดของเขา เขาก็ต้องค่อยๆก้าวขยับขึ้นไปทีละขั้น เพระาไม่มีใครอยู่ก้าวกระโดดมารับงานหลักหมื่นแล้วจะอยู่รอด
เพระาทุกคนต้องมีทั้ง ค่าเช่าบ้าน ค่ากิน ค่ารถ ค่าโทรศัพท์ ค่าใช้จ่ายประจำวัน งานเงินมาก เงินน้อย พวกเขาต้องรับเพราะเขาพอใจและคิดว่าเขาคุ้ม ฐานลูกค้าเขาก็ระดับนึง งานเราดี มีลายเส้นหน้า มีื่อเสียง ก็ได้แพงหน่อย 10 15 20 30k กลุ่มลูกค้าที่จ้างเราได้ก็จะอีกระดับ ตามวัฏจักรของการดำเนินชีวิตครับ

ผมเองเป็นคนนึงที่ชอบปั้น ผลักดัน ให้โอกาสน้องๆรุ่นใหม่ๆขึ้นมา น้องๆหน้าใหม่ที่ต้องการเรียนรู้งานในสายต่างๆ Wedding Ceremony Pre Wedding Presentation Tv Show อื่นๆทั้งสายภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหว
เพราะถือว่าเป็นทานเราได้ชี้นำเขาให้มีช่องทางในการเอาชีวิตรอดในสังคม หางานยังไง ที่ไหน ตั้งราคาอย่างไร วางตัวอย่างไรในงานต่างๆ การแต่งตัวที่เหมาะสม การพูดคุย เมื่อเจอปัญหาจะแก้ไขอย่างไรจะยอมรับปัญหาหรือหาข้ออ้างเพื่อหนีปัญหา เช่นมาถึงช้าบอกรถติด แทนที่จะขอโทษแล้วบอกความจริงว่าผมตื่นสายแต่ครั้งหน้าผมจะแก้ไขและปรับปรุงตัวเองให้พร้อมและดีขึ้น

ผมเองก็อยากมีเพื่อน มี Partner เยอะๆ ผมเองคนด่าเยอะเรื่องการรับงานราคาถูก(คำอธิบายของผมตรง )
แต่ผมไม่เคยท้อนะ เพระาคำพูด คำดูถูกเหล่านั้นไม่ได้ทำให้งานผมลดลง แต่ยิ่งกลับทำให้ผมฮึดสู้แล้วพัฒนาตัวเอง เพื่อให้มีงานเยอะขึ้น ฝีมือดีขึ้น พัฒนาขึ้น และท้ายที่สุดเรื่องราคาผมก็ต้องเพิ่มขึ้นจากวันเริ่มต้นตามฝีมือ
น้องๆรุ่นใหม่ๆอยากเติบโตและมีงานพี่ชิฝากคำประโยคนี้ไว้ครับ

.คนเรามีสิบปีไม่เท่ากัน สิ่งสำคัญอยู่ที่เราใช้สิบปีของเรานั้นคุ้มค่าแค่ไหน ใช้กิน เที่ยว เล่น อยู่เฉยๆ นอน หรือใช้สร้างประสบการณ์ใหม่ๆให้กับชีวิต ไม่เคยถ่ายภาพก็ลองถ่ายดู ไม่เคยถ่าย VDO ก็ลองถ่ายดู ไม่เคยร้องเพลง ไม่เคยเต้น ไม่เคยทำอะไร ก็ลองทำดู ความสุขของชีวิตคือการใช้ชีวิตให้เป็น .
ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนต้องใช้เวลาในการเติมโต แม้แต่ ขี้ ยังต้องใช้เวลาเบ่งแล้วนับประสาอะไรกับความสำเร็จที่ต้องใช้เวลาสร้าง

แรกเริ่มเดิมทีมีงานประจำทำอยู่แล้ว ในยุคของกล้องดิจิตอลเริ่มมาสนใจเรื่องของกล้องและการถ่ายภาพ ลงทุนซื้อกล้องและเลนส์ ร่วม 50 000 บาท มาถ่ายภาพเพื่อความบันเทิง หลังๆมีเพื่อน และเพื่อนบ้านให้ช่วยถ่ายภาพให้ในโอกาสต่างๆ ได้รับคำชมมาบ้างก็และโดนยุให้ลองรับงานดู ต่อมาก็ลองรับงานบ้าง และรับงานมาเรื่อยถึงจะค่าจ้างไม่มากนักแต่ก็พอใจ และสนุกกับมัน เมื่อได้ทำอะไรในสิ่งที่เรารัก และชอบก็ไม่ค่อยคิดถึงราคาค่าจ้างว่าถูกหรือแพงเท่าไร ตอนหลังๆเพื่อนที่เป็นครูหลายโรงเรียนแถวๆบ้าน ได้ติดต่อไปถ่ายรูปติดใบ รบ.ให้นักเรียน ปีหนึ่งประมาณ 5-6 โรง รวมเด็กประมาณ 500-600 คน รับค่าบริการแค่คนละ 50 บาทกับรูป 1.5 นิ้ว 1 โหล ก็มีความสุขที่ได้มีส่วนช่วยเด็กไม่ต้องเสียค่าถ่ายรูปแพงๆ ถึงวันนี้ค่ากล้องและเลนส์อีก 5 ตัวและอุปกรณ์อื่นได้คืนทุนหมดแล้ว กำไรคือความสุขที่ได้ทำในสิ่งที่ชอบ สำหรับคนที่ทำอาชีพนี้จริงจังในสภาวะที่กล้องดิจิตอลเฟื่องฟู ซึ่งผู้คนทั่วไปต่างก็มีกล้อง ก็คงต้องยอมทำใจ และปรับตัวให้ได้ ก็ขอเป็นกำลังใจให้กับช่างภาพทุกท่านครับ

ขายภาพทางอินเตอร์เนทสิครับ ขอเดือนละร้อยเหรียญ ให้พอใช้ ต่อๆ ไปก็จะเพิ่มขึ้นเอง คับ

คับ ขอบคุณ พอดีมีกล้องราคาถูกๆอยู่ตัวนึง ไม่ได้อยากเป็นช่างหรอกคับ แค่สงสัย ขอบคุณคำตอบดีๆจากหลายท่าน

ปกติไปแล้วคับ ปจจุบันนี้ เเต่ร่ะคนมีกล้องDSLR กันเยอะขี้น ก้อน่ามาจาก กล้องมันราคาไม่สูงมากพอกำลังที่จะชื้อ น่าๆ ไปคนมีกันเกือบทุกคนแหล่ะ

ก้อเหมือน คอมพิวเตอร์หรือโน็ตบุ๊ค สมัยก่อน แพงๆ โน็ตบุ็ค ไม่ค่อยมีใครชื้อ ปัจจุบันนี้ ชื้อเปลี่ยนกันเป็นว่าเล่น ตัวใหม่ออกมา ชื้อเเล้วขายตัวเก่าที้ง

แล้วถ้าช่างกล้องมีฟีมือดี บริการดี ใจดี งานคงเข้าไม่ขาดสายอยุ่เเล้วกคับ แหล่ะคับ

555 (คหสต น่ะ )

ถ่ายรูปเป็นง่ายคับ แต่ถ่ายให้สวยนี่ก็อีกเรื่องนึง

ถ่ายเปน---กับ----ถ่ายติด----มันคนละเรื่องกันคับ

ถ้าเรามองขาด-------- การ ทำงาน ผม ทำตามโจทย์ คับ

(ผมมองว่าคนโฟสน่าจะเปนช่างภาพมืออาชีพคับ แค่บ่นขำๆ)

เป็นช่างกล้องจริงหรือเปล่าเวบที่เขาให้ลงขายภาพมีหลายเวบถ้ามือถึงจริงโปรละก็มีคนสนใจละก็ OK

คำว่ามืออาชีพ ไม่ใช้จะเป็นกันง่ายๆ

ร้านโชว์ห่วย พอ 7อีเลเว่น มาจะทำไง?
ร้านวัสดุ พอ ไทยวัสดุหรือโอมโปรมาจะทำไง?
ร้านอะไหล่รถ พอศูนย์มาจะทำไง?
ร้านเครื่องเขียน พอ B2S มาจะทำไง?
ธรรมดาครับ สำหรับ ธุรกิจ มันมีบ้างที่ต้องแข่งขัน .อีกแง่นึง ดี สำหรับผู้ บริโภค นะ .